Akcent. Jak mówić z brytyjskim akcentem? Uczącym się angielskiego, zwłaszcza długo, zależy na pewnym brzmieniu. Ba! Sama się do nich zaliczam, choć przez lata moje potrzeby i poglądy ewaluowały. Moje wnioski w kwestii mówienia po angielsku z brytyjskim akcentem i uczenia się brytyjskiego akcentu przez rodaków raczej odbiegają od powszechnej opinii.
Pewne doświadczenia są wspólne dla osób uczących się angielskiego np.:kolejny ukończony kurs angielskiego, ale swobody wypowiedzi jakby brak. Kolejny etap zaawansowania niby osiągnięty, znajomość słownictwa, skomplikowanych struktur gramatycznych i nieustępująca nienaturalność w rozmowie. Przecież nie o to chodziło.
Co z tym w takim razie zrobić? Tych kilka prostych rozwiązań może ułatwić sprawę.
Jeśli nie pracowało się nad akcentem i wymową od początku nauki – nic straconego. W takim wypadku zanim przejdzie się do akcentu i wymowy warto podjąć pewne kroki.
Angielski – Utrzymywanie łączności
Najbardziej charakterystyczną, choć często niedostrzeganą (i o to chodzi) cechą naturalnej (wy)mowy jest jej łączność. Native (rodzimy użytkownik) jakiegokolwiek języka nabywa ją niemal organicznie w trakcie rozwoju mowy i zasobu słownictwa, przechodzącego we wprawę.
Najprostszym i najłatwiejszym sposobem, żeby nabrać bardziej naturalnego stylu wypowiedzi jest osłuchiwanie się z językiem. No właśnie. Obserwowanie i przysłuchiwanie się językowi. Celowo używam przysłuchiwanie się, bo nie chodzi o jakiekolwiek osłuchiwanie się z językiem mówionym. Przysłuchiwanie się to tu słuchanie intencjonalne, zauważanie niuansów. Wręcz wsłuchanie się. Mega istotny jest kolejny krok, czyli co się z tym, co się usłyszało zrobi. Można poprzestać na słuchaniu utworów, wywiadów, podcast’ów. Można tu zaliczyć też oglądanie filmów i seriali. I tak po wielu godzinach, tygodniach, miesiącach, a nawet latach efektów jakoś niesłychać. Niestety bardzo niewiele się z tego wyniesie jeśli się tych nowo napotkanych fal dźwiękowych nie odtworzy. Może to banalne, ale prawda jest taka, że wiele osób domorośle uczących się angielskiego tego nie robi. Nie powtarza intencjonalnie i świadomie po śladzie. Powtarzanie po śladzie może wydawać się na początku nienaturalne i krępujące. Ale. Bez. Tego Ani. Rusz.
Z biegiem czasu i liczbą prób takie modelowanie staje się coraz łatwiejsze i przyjemniejsze przy każdym kolejnym podejściu. Zwykle już po trzecim zaczyna się dostrzegać różnicę.
W raze wątpliwości, co do skuteczności tej metody przypomnijcie sobie proszę Pigmalion.
Jak płynniej brzmieć po angielsku?
Myśl, potem mów
Jakbym słyszała mamę. W tym akurat jest sporo racji. Zastanowienie się nad tym, co się chce powiedzieć zanim otwarzymy usta nie tylko pomaga uniknąć wpadek czy niezręcznych sytuacji, ale też zmniejsza stres. Wiedząc co się chce powiedzieć nie szykamy panicznie konstrukcji czy słów.
Przygotowanie do płynności w angielskim
Ten punkt może wydawać się totalnie sprzeczny z założeniami naturalnej, swobodnej rozmowy. Nic bardziej mylnego. Im bardziej jest się przygotowanym do rozmowy, tym idzie ona zwykle swobodniej. Nie chodzi tu o wykucie przed a następnie wyrecytowanie wypowiedzi. Mowa o ogólnym zarysie rozmowy i przygotowaniu się na podstawowe, typowe pytania i odpowiedzi.
Niesamowicie często i z niebywałą łatwością ESL wywalają się na zwyczajnych, codziennych sprawach.
Angielskie Brzmienie – Feel (not fill) it
Wypełniacze, kusząca opcja w utrzymaniu naturalności. Fillers, czyli wypełniacze to pewnego rodzaju rozwiązanie w podtrzymaniu flow wypowiedzi. Zwłaszcza kiedy zabraknie słów w trakcie. Natives zwykle używają wypełniaaczy w mowie potocznej. O ile od czasu do czasu posiłkowanie się umm, you know, I mean, actually, basically, stuff, like this/that jest spoko, to uważałabym, żeby nie zacząć ich nadużywać.
Zapchaj-dziury to takie słowa-chwasty, które jak wejdą w nawyk trudno wyplenić.
Sporadyczne wstawki może nadają charakteru, a nawet dodają pewnego uroku. W nadmiarze brzmią niestety raczej.. niestarannie. Warto się wczuć w rolę odbiorcy i zastanowić czy nie męczymy rozmówcy ich nadmiarem.
Istnieje również niebezpieczeństwo, że nadużywanie fillers’ów zastąpi poszerzanie słownictwa i stosowania innych mechanizmów kompensacyjnych, jak opisy zastosowania czy odniesienie się do sytuacji. Tu z pomocą przyjdzie poprzednia wskazówka.
Ostatecznie można posiłkować się pytaniami, które podtrzymają rozmowę np.:
Q: I’ve not thought much about it. What’s your opinion on this?
Q: How would you use it?
Q: How would you approach/describe this situation?
Angielskie Brzmienie – Phrasals
Czy te wszystkie kursy, książki i lata nauki były na marne? Wcale nie. Wśród „ulubionych” struktur gramatycznych niewątpliwie pojawiły się czasowniki złożone. W trakcie nauki mogły przyprawiać o ból głowy, jednak dla swobodnego brzmienia po angielsku są niezastąpione. Pojawiają się nadzwyczaj często w codziennej komunikacji – w mowie potocznej i formalnej. Warto je sobie odświeżyć. Wplatanie phrasal verbs w zdania nada wypowiedzi naturalności i w wielu przypadkach złagodzi szkolny, podręcznikowy ton.
Np.:
• Tom’s essay contained too many grammatical mistakes, hence he couldn’t communicate his message.
-> Tom’s essay had too many grammatical mistakes, hence he couldn’t get his message across.
• Regardless of the difficulties, I will not surrender.
-> Regardless of the difficulties, I will not give up.
Obie wersje są poprawne. Druga nabiera łagodniejszego, mniej formalnego wydźwięku. Wszystko zależy od tego na jakim brzmieniu i komunikacie nam zależy.
Dla najlepszego efektu warto wybrać parę wskazówek, zastosować je i obserwować efekty. Przygotowanie się i phrasal verbs przypuszczalnie przyjdą najłatwiej. W takim razie będą wskazane na pierwszy ogień.
Pamiętajcie też, że praktyka czyni mistrza i nie zrażajcie się przy pierwszym podejściu.
Zawiedzione, że materiał nie traktuje o akcencie? No cóż, wymowa pojedynczych słów składa się na całokształt. Oczywiście można się uczyć ich w oderwaniu. Słowa, które stanowią większe wyzwanie nawet powinno się izolować i wielokrotnie powtarzać. Jednak